168th

بعضیا با خودشون درگیرن. یعنی به نوعی خوددرگیری دارن. آدم اینا رو می بینه 

به خودش امیدوار میشه واقعا که هرچی باشم سالمم. من همیشه از حاشیه 

بدم میومده، هیچوقت تو دوستیام هرچند مجازی واسه کسی کم نذاشتم. 

مشکلی بوده حرفیم زده شده دعوایی نکردم بحثی نکردم بالغانه رفتار کردم.

ولی متاسفانه هرکس این توانایی رو نداره. عزیزم مشکلت ُ گفتی گفتم اوکی،

مشکلی بوده منم گفتم. چته چرا وحشی بازی درمیاری؟ خداییش از وقتی یادم

میاد بلاگ داشتم اولین باره یه همچین رفتار عجیبی می بینم. خدا رو بازم شکر

میکنم که این روزا داره نقاب خیلی ها رو از رو چهره شون میندازه برام که 

بشناسمشون. هرکی هر توهینی میکنه نشونه ی شخصیتشه، نشونه ی 

تربیت خانوادگیشه. خداروشکر دوستام من ُ میشناسن، نیازی به هیچ توهینی

ندارم تا عقده هام ُ مث بعضیا خالی کنم. بگذریم، من انقدر چیزا سرم اومده این

روزا که این موضوع واسم در حد شوخی ُ خنده ست.

فقط لطفا " هیچ کس حتی شما دوست عزیز " راجع به این مسئله که چی شده

سوالی نکنین چون واقعا انقدر درگیری دارم که حوصله ی حرف زدن راجع به یه

آدم بی ارزشُ ندارم. کسی که صفتای خودش ُ به دیگران نسبت میده.

این روزا روزاییه که خودم ُ از همیشه به خدا نزدیکتر حس میکنم، خدا روشش

با بقیه فرق داره.. میخوام منم برم سمتش.. بگم میفهمم داری نقاب آدما رو

برام مینداری.. میفهمم داری میفهمونی بم که چقدر آدما بی ارزشن.. میفهمم

داری میگی بیا سمت خودم.. لبیک *_*

و هرکیم هر توهینی کرده هر حرفی پشتم زده ُ میزنه خودت جوابش ُ بده من

شخصیتم در حدی نیس با همچین موجوداتی همکلام شم.

واقعا ولی چقدر خوب نقش بازی میکنن everybody around me . چطور میشه

شناخت آدما رو؟ چطور میشه لقب " دوست " که بی نهایت کلمه ی مقدسیه

رو بدونی به کی بدی. چطور.. ؟ نمی دونم. ولی میدونم از این به بعد باید 

حواسم جمع تر باشه. همین.